viernes, 28 de noviembre de 2008

De Juan García y otros monos (28 de noviembre de 2008)

Por fin vuelvo a las catas, tras dos jueves sin poder ir (ya se me estaba haciendo muy largo). Pero bueno, ya hemos conocido lo que pasó a través de la magnífica crónica de Rosa y Santiago.
Y volvemos a nuestras catas con la expléndida noticia de que nuestro sumiller de cabecera (Jose) ha vuelto a ganar en la cata de selección para representar a Galicia en el Trofeo de Sumilleres "Madrid Fusión". Ya veis lo contento que estaba. ¡¡¡Mucha suerte!!!

Eramos ocho catadores, algunos recién vueltos de vacaciones (se notó que Yayo venía contento por sus generosas puntuaciones). Otros faltaron porque estaban de vacaciones. ¡Que lo paseis bien!. A otras faltas las echamos de menos. Angeles: ¡Un beso muy grande de toda la Peña de Cata y que vaya todo muy bien!.

Con bastante retraso sobre la hora acordada, debido a la puntual impuntualidad de algunos de nuestros queridos/as catadores/as, nos enfrentamos a cinco monos (tintos monovarietales españoles). Y Jose nos adelantó que un vino no lo ibamos a acertar pues era una variedad que probablemente no habríamos catado, de una D.O. poco conocida. Y ahí estaba la variedad Juan García, de la D.O. Arribes. Efectivamente no lo acertamos.

Empezó la cata y la nariz del primero atrajo nuestra atención. ¡Que golosina! Algunos apostamos por la garnacha. Pues no,... era tempranillo de D.O. Madrid (Tagonius crianza 2004).

La nariz del resto de los vinos nos indicaba que estabamos ante unos buenos especímenes. La boca confirmó expectativas. El vino más peculiar era el tercero. ¿Sería nuestro amigo Juan García?. Pues sí. Un vino muy particular, que gustó bastante (16,3 puntos). (Abadengo 2004)

Seguía la cata con pocos pronunciamientos por parte de unos catadores concentrados en la labor. Sobre el vino cuarto la mayoría apostamos por la tempranillo. Y va Fran y dice que es una mencía gallega. ¡Y encima acierta! (Alcouce 2005 de D.O. Ribeira Sacra) Jose propone que le demos una medalla.

El quinto vino también nos llevó a Galicia. Yayo e Iñigo apostaron por ello. Y Paula se atrevió a definir la variedad: mencía. Y efectivamente era otro mencía de Ribeira Sacra. (Lalama 2004).

Del segundo vino dijimos de todo. Alguno incluso tuvimos la osadía de pensar en un vino gallego ("perdonale señor, que no sabe lo que dice"). Pero menos mal que Paula e Iñigo nos mandaron al mediterraneo y allí nos encontramos con la monastrell de D.O. Alicante. (El Sequé 2005) Con tanto esfuerzo y concentración en la cata habíamos hecho mucho apetito y dimos buena cuenta de la pluma ibérica que nos había preparado Jose. ¡Rica, rica! Con sus patatitas..., un vicio. Y para acabar bien una magnífica velada Jose nos invitó a un estupendo Oporto.

Ahora ya sabeis porqué tenía mono después de dos semanas sin poder venir a las catas. El próximo jueves prometo estar (Además nos ha amenazado Jose con unas centollitas, ahora que se ha abierto la temporada. Pero no corrais la voz.) ¡Hasta el próximo jueves!.


Notas de cata (puntuación de 1 a 20)

Tagonius crianza 2004 - 17,75 puntos

Rojo cereza con capa media-alta. Nariz muy sugerente, chocolates, bombón de licor, mermelada de ciruela. En boca es algo astringente. Fruta roja madura. Minerales, ligeros tostados. Buena acidez.

El Sequé 2005 - 16,93 puntos

Rojo picota, capa alta. Aromas florales con notas de violeta. Con caracter. Boca intensa, amplio, carnoso, con retronasal floral. Vino equilibrado, con nariz y gusto intenso.

Lalama 2004 - 16,50 puntos

Color con tonos a cereza y teja, algo desvaido. En nariz predominan los tostados y café. Aterciopelado, suave y largo en boca. Vino elegante, con algo de amrgor.

Abadengo 2004 - 16,30 puntos

Color teja y ribete del mismo color. Capa media. Nariz de intensidad media, franco, con frutos secos y cierto toque balsámico. Boca de intensidad media, cálido, sabroso con retronasal balsámica. Vino redondo y equilibrado.

Alcouce 2005 - 15,81 puntos

Rojo picota con ribete violáceo. Capa alta. Nariz de intensidad alta, franco. Frutos secos, ahumados. Ataque cálido pero se disuelve en boca. Pasa rápido. No deja apenas recuerdos. Vino equilibrado y correcto.

miércoles, 26 de noviembre de 2008

Crónica dunha cata sen cronista (13 de noviembre de 2008)

A cata realizada o xoves 13/11/o8 titulámola desta maneira porque o cronista oficial é Alberto que ese día non puido asistir, así como algúns/as dos catadores asiduos/as.Esta cata foi organizada por Rosa e Santiago, que é o culpable desta crónica por decisión dedocrática dos presentes.
Prantexámola cos criterios de sorprender aos compañeiros, xogar coa sorpresa, romper algún molde co que algúns coidaban que Santiago estaba moi “encasillado”a partir de catas anteriores, co ánimo de que fose lúdica e para elo introducimos algún elemento de xogo ,e sobre todo saborear uns bos viños. Imos concretar, eliximos cinco viños tintos de distintas denominacións de orixe do Estado Español e un tinto europeo non peninsular, aí estaba o elemento de xogo. A atención centrouse, en principio, por saber cal era o viño estranxeiro, logo pasou a segundo termo. Había tres viños monovarietais e outros tres con diferentes mesturas de castes. Uns sen barrica e outros con uns meses de barrica, había un reserva.
A cata resultou moi entretida, interesante e sobre todo sorpresiva para os catadores que a pesar de ter xa acumulada unha boa experiencia, sobre todo algúns, aínda se lle pode dar boas e grandes sorpresas. A primeira reacción dos catadores foi a sorpresa. A segunda foi a calidade dos viños elixidos. A terceira a diferenza entre os caldos. A cuarta, cal era o viño estranxeiro?. E así máis e máis… Foi unha cata longa e parsimoniosa e cando chegou a hora de puntuar e de arriscarse a acertar as castes e as mesturas, se tiñan barrica ou non, houbo de todo. Desde o despiste total ata o que acertou catro variedades, como foi o caso de Fran que quedou como o rei da noite dos catadores.
Os viños saboreados esta noite, relacionados por orde da puntuación obtida, foron:
O numero 1 con 16,85 puntos : Casa de la Ermita. Jumilla, crianza 2004, feito con uvas petit verdot e con doce meses en barricas novas de carballo francés e americano. Foi a sorpresa da noite, sobre todo por ser un viño moi equilibrado en nariz e en boca, tinto de tons tella, balsámico con toques de herba fresca, toques de pementa e forte sabor a cirola pasa, astrínxente, largo en boca con certo sabor amargo ao final.
O 2º con 16,21 puntos : Tionio. Ribera del Duero, 2003, crianza feito coa caste tinta fina (tempranillo). Viño de cor púrpura, cuberto, con toques balsámicos, con notas de madeira e regalicia, equilibrado.
3º con 16,00 puntos: Bentus. Rioja, reserva 2002, feito con 80% tempranillo, 20% garnacha, mazuelo e graciano. Dezaseis meses en barrica de carballo francés e americano. Cor vermella granate, capa media, limpo, intensidade alta, arumes a manteiga, rosas, regalicia, froitas vermellas , abelás e torrefacto. Cálido e envolvente.
4º con 15,14 puntos: Raimat. Costera del Segre, 2001. Feito con 85% de merlot e 15% de cabernet sauvignon con 18 meses en barrica. Cor marrón granate con reberete tellado, pouco cuberto. En nariz aromas a froita vermella e especies con cravo e algo de pementa negra. En boca froita vermella e especies, largo.
5º con 14,35 puntos Villa de Corullón. Bierzo 2001. Mencía. Este viño estaba moi vello para a variedade que é. Houbo quen apuntou que facía un días que tomara unha botella do 2005 e que estaba moitísimo mellor. Vermellón granate con tons violáceos. Froitas silvestres, moras, matices metálicos. Suave, untuoso, veludo, equilibrado en taninos e acidez.
6º con 14,07 puntos: Tiberio Nocens. Toscana Central, Italia, 2005. Viño tinto de uvas canaiolo 50% e cavernet ao 50%, feito ao modo do “Antico Metodo: Governo all´Uso Toscano” que consiste en vendimar o 10% das mellores uvas e deixalas madurar nun cuarto ben aireado por 15 días, vendimar o 90% restante e poñer a fermentar. Neste punto métense as uvas do 10% no mosto e cortase a fermentación. Espérase a que inicie unha segunda fermentación. O viño de cor cereixa con toques granate, aromas a framboesa madura con toques de torrefacto. Astrinxencia baixa . equilibrado.
Despois da cata, coma sempre, ceamos un menú preparado polo Ribeira de Fefiñans: zamburiñas á grella das máis grandes e mellores que se poidan ver na praza de Cambados, unha empanada de xoubas feita pola nai de Jose que merecería que patentase a receita e os chocos na súa tinta especialidade da casa onde se sae de todos os parámetros de sabor e calidade coñecidos. Nesta fase da cata, puidemos comprobar as habilidades de Íñigo como camareiro.
A noite rematou para nós (Rosa e Santiago) cunha copa no Pandemonium, do que fixo o resto de catadores non podemos dar razón.


viernes, 7 de noviembre de 2008

Una mirada al mundo en cinco vinos (6 de noviembre de 2008)

Hacía una tarde de perros. (¡Pobriños los chuchos! Ellos no tenían la culpa del chaparrón que estaba cayendo). Una tarde en la que daba pereza hasta salir de casa para ir a la cata,... y Jose nos tenía preparada una pequeña vuelta al mundo en cinco vinos de tres continentes. ¡Prepararos para viajar!.Eramos doce los elegidos para este viaje, con algunas agradables sorpresas de catadores que últimamente nos tenían un poquito abandonados. Angeles dejó a Carlos cuidando a Carlota y nos acompañó en nuestro periplo. Tonino también se enroló en nuestra tripulación.
Jaime aprovechó sus vacaciones para hacer este viaje virtual por medio mundo, sin salir de la Vinoteca.
Era, como casi siempre, una cata a ciegas pero Jose nos informó de las variedades de los vinos: shiraz, petit verdot, tannat, pinotage y carmenere. Para la mayoría era la primera vez que catábamos algunas variedades. Por ello no intentamos adivinar cúales eran cada uno (y los que lo intentaron salieron pelín escaldados... pero no vamos a hacer sangre). La única que claramente identificamos (sobre todo Jaime y Jose) fué la shiraz, que era Beresford 2004 de Surafrica.
El primer vino destacaba por su cuerpo, aunque un poco astringente. Los aromas no eran muy potentes aunque interesantes (especiado, frutos secos). Se trataba de Pisano Tannat 2005 de Uruguay. Quedó en tercer lugar.
El segundo vino era el citado Beresford Shiraz 2004. Quedó segundo.
El tercer vino nos recordaba a la mencía, quizás por una alta acidez, los aromas de fruta roja madura, compotados,... y era Pisano Petit Verdot 2006. Quedó cuarto.
El que menos nos gustó fué el cuarto. El aroma que predominaba erá a queso muy curado. No sabemos si era varietal o más bien una evolución defectuosa. Era Lyngrove Pinotage 2005 de South Africa.
¡And the winner is...! el vino más raro de la noche. Un vino que gustó o no gustó. Muy frutal, con fruta tropical, pero untuoso en boca, con elegancia. Era Santa Digna Carmenere 2004 de Chile.
Nos vamos a descansar de este viaje tan agotador para los sentidos. ¡Hasta el próximo jueves!
Notas de cata
Santa Digna Reserva Carmenere 2004 - 15,75 puntos
Picota negra con capa media. Equilibrado en nariz, con fruta tropical y tostados. Tánico, con cierta astringencia y untuoso. Elegante, largo en boca.
Beresford Shiraz 2004 - 15,6 puntos
Color teja, algo apagado. Aroma de intensidad media, con caracter (especiados, balsamicos, violeta). Ataque cálido, amplio, sabroso, untuoso, con largo postgusto. Redondo, euilibrado.
Pisano Tannat 2005 - 14,3 puntos
Brillante, color rojo picota, vivo, con ribete granate. Aromas limpios aunque no demasiado intensos. Especiado (pimienta negra) y a frutas secas (ciruelas). Con mucho cuerpo, alto de grado y un poco astringente, pero equilibrado en conjunto. Interesante.
Pisano Petit Verdot 2006 - 14 puntos
Color rojo cereza con capa media alta. Fruta roja madura, dulces, compotados, cerezas escarchadas. Recuerda a la variedad mencía. Entrada en boca limpia, untuosa. Buena acidez. Vuelve la fruta roja. Algo de astringencia.
Lyngrove Pinotage 2005 - 11,8 puntos
Color rojo teja, con capa media. Aroma a hongos de queso que se traduce en olor a queso curado. Acidez marcada durante todo su paso en boca. Ligero y desvaido, con algo de evolución. Sin equilibrio. Recuerdos de compota pasada.